Capilutto Cuatro

Nastolatek szedł przez park, który był skrótem ze szkoły do Rollera do którego miał zamiar się udać samotnie, gdyż Gaston już dawno tam był. Niestety Włoch musiał zostać kilka minut po lekcjach u nauczycielki chemi na konsultacje właśnie z tego przedmiotu. Był dobry w przedmiotach ścisłych dlatego nauczycielka nalegała by wystartowałł w olimpiadzie chemicznej. Niestety chłopak nie był do tego przekonany. Owszem był dobry ale nie czuł się na ssiłach by wystartować.. Natomiast drugim powodem jego decyzji była Luna, która zgodziła się być jego partnerką na wrotkach. I to za nim on jej to zaproponował. Nadal jest pod wrażeniem nagłej zmiany Meksykanki. Ma przeczucia, że jest ona związana z tym Simonem i Ambar. Ale o co może w tym chodzić? Tego nie wie ale musi się dowiedzieć, chodzby nie wie co. Chyba ma ku temu okazje. Idąc po ścieżce między drzewami zauważył w oddali tą dwójkę. Szybko podszedł bliźej nich kryjąc się za drzewem by ich podsłuchać.
- Nasz plan układa się idealnie. Zniszczymy Delfinę i Lunę jednocześnie wygrywając konkurs - stwierdza dziewczyna patrząc na swojego chłopaka z chytrym uśmieszkiem, który on odwzajemnia.
- Mam genialną dziewczynę. Luna zapłaci mi za wszystko - syczy pewny tego co sie stanie.
- Nasz plan startuje dziś. Jest tak dopracowany, że nie może się nie udać. Tylko niech tam  będzie.
  Co zrobiła im Luna a co Delfi? Zastanawia się włoch.Gdy jego cel odszedł chłopak wyszedł zza drzewa zmieniają trase do Rollera na posiadłość Simonettich w którym dziewczyna mieszkała. Musiał z nią to wyjaśnić. Za nim pójdzie do Rollera, gdzie może czekać na nią niebezpieczeństwo ze strony rywali. Nie mógł dopóścić do tego iź stałovy się coś jej a on temu nie zapobiegł. Miałby wyrzuty do końca życia. Musiał ją ostrzeć chodzby nie wie co uchronić ją. Nie wiedział czego spodziewać się po chłopaku, któórego obawiała się jego przyjaciółka oraz po blondynce, która niegdyż należała do paczki Gastona tuż przed nim.  Bał się, że coś stanie się obu dziewczynom. Postanowił powiadomić o tym swojego przyjaciela, niestety ten nie odbierał telefonów. Zrezygnowany chłopak z wielkim westchnieniem schował telefon do tylniej kieszeni rurek po czy wszedł na schody do wejścia do domu po czym zadzwonił dzwonkiem a drzwi otworzyły się dzięki Amandzie, która go wpuściła do środka. Natomiast Luna postanowiła dać odpocząć nogom dlatego została w domu odrabiając lekcje przy stole kuchennym co chłopak natychmiast zauważył. Podszedł do niej
- Witaj Kelnereczko- przywitał się jak zawsze stosując to przezwisko
- Królu Pawiu? - Co tu robisz? - pyta zdenerwowana nerwowo przegryzając gumkę od ołówka odrywając wzrok od równań matematycznych, które próbowała rozwiązać bezskutecznie od godziny. Niestety nie była uzdolniona w przedmiotach ścisłych. W przeciwieństwie do chłopaka.
- Może Ci pomóc? - proponuje widząc z jakim trudem podejmuje każdą kolejną próbe. To w niej kochał.
- A mógłbyś? Kompletnie sobie z tym nie radze - wzdycha pokazując mu zadanie, które dla niego było błachostką a dla niej wręcz przeciwnie - Za to że wystartujemy w konkursie
- Niech Ci będzie - mówi ochoczo biorąc sie za rozwiązanie łatwego dla niego równania w błyskawicznym tępie co intryguje meksykankę wzbudzając w niej zdziwienie.
- Jak ty to robisz? -  pyta pod wrażeniem oglądając rozwiązzane zadania przez osiemastoletka.
-  Ma sie ten talent - mówi dumnie z szerokim uśmiechem.  - A teraz ty. Możesz mi powiedzieć o co chodzi z Simonem? - pyta zaczynając niewygodny dla niej temat. Ale z troski o nią a nie by ją ranić. Luna nerwowo przełyka ślinę szukając słów, których ma użyć. Bała się przypomnieć sobie przeszłość ale czuła, że ciemnowłosy nie da za wygraną i będzie drążyć dziórę w całym dopóki nie pozna prawdy.
- Simon był moim chłopakiem ale zranił mnie chcąc zabrać mi coś co dla każdej dziewczyny jes święte - mówi łamiącym sie głosem przypominając sobie tamten dzień w którym Somon chciał posunąć się byt daleko w ich relacji na co nie była gotowa i uciekła. Co było dobre, ponieważ odkryła potem jakie były zamiary Alvarez. Natomiast Balsano domyślał się o co chodziło chłopakowi i czego obawiała się Luna porzy spotkaniu byłego chłopaka. Bez słowa przytulił ją mocno. Nastolatka znalazła w nim oparcie i troskę. Nie potrzebowal więcej wyjaśnień co wywołało u niej blady uśmiech. Niestety gdy zamknęła oczy pojawiał jej sie obraz tamtych chwil. Nikomu o tym wtedy nie mówiła ze strachu gdyż wcześniej jej rodzice pracowali dla rodziny Alvareza. Luna była była przez niego nastraszana i często nita o czym nikt nie wiedział. Dwudziestolatek groził jej wywaleniem rodziców z pracy a także wmówieniem wszystkim, że to ona tego chciała. Nastolatka nie wiedziała co zrobić. Dlatego sie na to godziła. Wszystko to opowiedziała dziś Matteo. To był ich sekret. Nastolatek wzburzony tym co usłyszał zapowiedział zemste na nim. Chociaż Luna go ostrzegała na co stać Meksykańczyka. Włoch nie powiedział jej o rozmowie podsłuchanej w parku. Nadejdzie na to czas lecz nie teraz. To za dużo na jej kruche barki. Za bardzo mu na niej zależało na dziewczynie. Pomyślał, że jeśli jej pomoże ona spojrzy na niego inaczej i nie będzie wypominać przyjaźmni z Peridią ani go do niego porównywać. Musiał jej pokazać, że ją kocha i nieskrzywdzi przenigdy.

Starsza z sióstr szła wraz ze swoją przyjaciółką z Rollera do swojego domu. Była późna  godzina a do tego robiło się coraz zimniej i ciemniej. Miała żal do swojego chłopaka, który nie miał czasu jej odprowadzić do domu. Ba, w ogóle tego dnia nie miał dla niej nawet sekundy nie licząc zajęć z fotografii na których byli razem lecz chłopak był tak pochłonięty w zajęciach i w wypełnianiu planu paczki iź zapomniał o istnieniu brunetki. Co doprowadzało ją  do złości. Na szczęście mogła spędzić z nim kilka chwil w Rolerze.  Nie mnie jednak i tu nie wykazywał zainteresowania czymś innym jak swoim telefonem. Delfina miałaa złe przeczucia domyślając się, że niie pisze z kuzynem lecz z jakąś dziewczyną. W innym razie by nie był tak tajemniczy w tej sprawie prawda?  Osiemnastolatka przypomniała sobie przez to swoją przeszłość i relacje nie tylko ze swoim chłopakiem, którym wtedy nie był lecz znajomość z blondynką, która wszystko zniszczyła. Jednakże Simonetti nie ucierpiała wręcz przeciwnie za trud relacji ze Smith otrzymała przyjaciółkę i chłopaka, którzy naleźeli kiedyś do blondynki.  Wolała zapomnieć tym wszystkim lecz los chciał inaczej i znów postawił Ambar na drodze do jej szczęścia. Dziewczyna przewidywała zemstę ze strony byłej przyjaciółki za to, że odebrała jej chłopaka i przyjacółke. Nie mogła na to pozwolić po raz kolejny. Wiatr lekko muskał jej ciało wywołując na niej ciarki przyprawione gęsią skórkę. Czuła niepokój. Z każdym krokiem stawianym do przodu jeej niepewność narastała paraliżując ją od środka. Mimo tego odprowadziła rudowłosą do jej domu po czym wybrała kierunek prowadzący do jej willi. Szła coraz szybciej  przyśpieszonym krokiem z obawą, że ktoś ją śledzi. Oczywiście miała racje. Nikt się tego nie spodziewał niestety chłopak śledził dziewczynę doskonale znając jej wygląd, ruchy czy nawet zamiary. Poczuła szybsze bicie serca gdy usłyszała kroki za sobą. Spanikowana bała się odwrócić. Próbowała zrobić krok do przodu jednak jej stopy jakby przylepione do gleby nie dały zrobić kolejnego kroku. Za to zrobiły się tak giętkie i ciężkie powodując, że każdy  ruch oznaczałby upadek. Z każdą sekundą czuła czyjś oddech na szyji. Był obcy, nieznajomy. Przełknęła głośno ślinę słysząc swoje zdrobnienie wypowiedziane przez oprawce. Odwróciła się stopniowo w jego stronę. To był on .. Alvarez. Chłopak Amba a zarazem jej rywal na wwrotkowisku. Tyle wiedziała o nim. Nic więcej. Może dlatego, że pierwszy raz go widziała na oczy właśnie wczoraj. Krzyknęła przeraźona czując jego otwartą dłoń na ustach, którymi próbował ją uciszyć. Po jej kręgosłupie przeleciał dreszcz gdy została wtulona w jego ciało. Jego ruchy były tak profesjonalne jakby znał się na tym od dawna. Sprawnie odwrócił ją twarzą do  siebie a następnie zmierzył wzrokiem od czóbka głowy aż po stopy po czym się uśmiechnął

- I co cie tak bawi? – syknęła odważnie patrząc na niego a wten poluźnił uścisk dając jej troche wolności. Wykorzystała to by zaczerpnąć powietrza. Czuła się podduszana

- Ty. Taka ładna i łatwa. Wręcz przewidywalna. Myśllałem, że będzie trudniej – wypowiada te słowa wolno z satysfakcją, którą czerpał z każdej sylaby.

-- Nie wiem co w tym śmiesznego!POuść mnie! – zaczęła krzyczeć rozhisteryzowana co usłyszal pewien chłopak po czym natychmiastowo szukał źródła krzyku.

-  O nie laluniu – zamruczał przyciągając ją do siebie przez co jęknęła z bólu.

- Co ty chcesz?- krzyknęła po raz kolejny tym razem głośnieej dzięki czemu dwudziestolatek ją usłyszał. Podbiegł szybko a gdy zauważył,że do DFelfina przyśpieszył biegu chcąc ją uratować. Zauważył chłopaka. Od razu rozpoznał. Przecież to on zapisał się dziś na konkurs. Akle co może chcieć od Delfiny? Nie myślał długo i szybko wdarł się pomiędzy dwójkę cgwycąc nastolatka z tyłu odciągając go szybko by Simonetti mogła uciec. Jednak ona stała sparaliżowana w głębokim szoku patrząc jak brat jej chłopaka nokautuje Meksykańczyka w ciągu kilku krótkich minut po czym kopnął go i zostawił od razu chwycąc Delfinę w talii zmartwiony patrząc na twarz nastolatki

- Co tu się stało?- pyta od razu dając jej swoją bluze, ponieważ widzi jak drży ze strachu. Od miejsca napaści do jej domu jest jakieś 5 kilomentrów więc postanawia ją podprowadzić do siebie gdzie jest mu bliżej a dziewczyna jest zmęczona i spanikowana.

- Ja.. ja nie wioem..ale dziękuje – wtula się tors chłopaka wtulając się jak najmocniej się da.

- Spokojnie zaprowadze Cię do mnie Gaston na pewno umierałby z przerażenia gdyby się dowiedział

- Taaa.. jasne – prycha nadal wkurzona na Argentyńczyka.

- Znowu się pokłóciliście? – pyta nie wzruszony jakby wieść o ich kłótni nie stanowiła nic nowego a tylko uświadomiła mu że w związku jego brata jest kryzys. Musiał wiedzieć czemu. Nie mógł pozwolić by obie siostry cierpiały przez to jak je traktuje.  Obstawial, że ma to związek z Felicyty.

- Jesteś wróżbitą Pedro ?- pyta a raczej stwierdza patrząc na swojego ‘’ rycerza’’

- Może coś w tym guście ale o co dokładnie poszlło? I co robił tu ten chłopak?- zadaje pytania jak na przesłuchania jednak to z troski o dobro dziewczyny.

- Nie ma na mnie czasu jak zawsze – wzdycha przejęta swoimi słowami. Czuła, że mogłaby mu zaufać. Ale jest on bratem jej chłopaka. To byłoby niezręczne, ponieważ mógł  mu wszystko wygadać. Lecz nie wyglądał na takiego a dodatkowo jego braterskie stosunki z Gastonem nie należały do najlepszych.  Nie wiedziała jak się czuje z tym dwudziestolatek lecz wiedziała na czym to polega. Sama nie przepada za swoją siostrą od samego początku. Nawet nie pamięta dlaczego. 

- Lepiej nie będę się wypowiadał na temat mojego brata okej? - pyta patrząc na ukochaną.
- Rozumiem. Dziękuje że nie pytasz - szepcze zadowolona.  Chłopak opatula kórtką bardziej jej kruche ciałko dostarczając ciepła. Droga d domu chłopaka przechodzą w milczeniu szybkim tempem. Argentyńczyk powiadomił już brata o zaistniałym, wydarzeniu. Czekał na swojego brata i dziewczynie w niecierpliwości. Bał się o dziewczyne ale bardziej z przyzwyczajenia niź troski/
- Jak mogłaś?! Nie rozumniesz że mógł ci zrobić krzywde byśmy nie wysatąpili w konkursie! Jesteś taka głupia czy udajesz? Zapominasz jaka jest Ambar ! - syczy gdy dziewczyna z płaczem wtula się w niego. Chłopak tylko wzdycha patrząc na brata - możesz iść - stwierdza patrząc na niego spode łba.  Starszy brat ma wiele mu do powiedzenia na temat traktowania swojej dziewczyny. Ale wolał sie nie wtrącać. Jeszcze nie. Tym razem znowu poczeka. Nie rozumiał jak może być taki nie czuły i przejmować się głupim konkursem zamiast swoją dziewczyną, która jest chyba ślepa, że pozwala mu się tak traktować. Dla Pedro to nie pojęte.

Arystokratka nerwowo przystępywała z nogi na nogę niecierpliwie czekając na chłopaka. Z natury była niecierpliwa a jej chłopak nie ułatwiał jej nie być taką osobą. Czekała na  Meksykańczyka już półgodziny stojąc przed drzwiami z podpartym łokciem o drugą dłoń położoną na jej klatce piersiowej, która oddychała nierówno pełna niepewności czy jej ukochany wykonał swoją część planu, która była tak prosta że głupi by wykonał to bez problemu. Niestety miała przeczucia iź dwudziestolatek może zepsuć coś,  mimo że uważała go za profesjonaliste. Nie raz zawiódł zaufanie blondynki lecz ona wybaczała mu za każdym razem. Przecież był niezawodnym asystentem i jej prawą ręką. Spojrzała na zegarek, który wybił dwunastą w nocy. Dopiero wtedy chłopak wszedł do meszkania w którym mieszkał wraz ze Smith.
- Nie udało się. Wybacz - chłopak wzdycha patrząc na czóbki butów w obawie przed karcącym wzrokiem dziewczyny. Wiedział, że ją zawiódł.
- Jak to? Co się stało? - pyta uniesionym głosem podczas gdy jej sumienie prycha słowem '' a nie mówiłem!''  Skarcza się w myślach kręcąc głową.
- Już prawie się udało tylko wkroczył ten pracownik z toru i mnie znokałtował - mówi lekko obolały.
- Pewnie Pedro - wzdycha trzepiąc teatralnie rzęsami - brat Gastona.
- Nadal mi nie powiedziałaś o co chodzi z tą dziewczyną i kim był Gaston - wtrąca zmieniając temat. Alvarez był już zirytowany tymi tajemnicami, które miała przed nim ukochana.
- Niedługo poznasz prawde już nie długo - mówi by uspokoić chłopaka. Niestety sama nie wie czy mu powiedzieć co łączyło ją kiedyś z tą dwójką.  Chciała o tym jak najszybciej zapomnieć i zabliźnić blizny w sercu po tych wydarzeniach a jedynym sposobem okazałaby się zemsta na nich. A w tym ma pomóc jej Simon. Chłopak stanowił niezawodny element w jej życiu. Sama jednak nie wiedziała czy kocha go. Tak samo on czy kocha ją. Cóż nigdy nie traktowali miłości poważnie. Bawili się swoimi '' zdobyczami'' a teraz mścili się na nich lub ludziach, którzy ich im odebrali.
- I co teraz? - pyta drapiąc sie po karku.
- Spokojnie wiem co robie. Pozbędę się Delfiny -zagroziła a w jej głowie kreowal się idealny plan zemsty na byłej przyjaciólce. A przy okazji rozdzieli ją i Gastona. Za to Meksykańczyk zagrozi swojej byłej ofierze.

W głowie dwudziestolatka było pełno myśli, tak dotyczących Delfiny. Chłopak nie rozumiał dlaczego tyle o niej myśli skoro to zakazany owoc z Edenu. To grzech czuć to czym obdarzył szatynke bezwzajemności. A najgorsze było to, że po prostu bał się o zdrowie dziewczyny. Wiedział, bowiem, że ten napad nie był przypadkiem. Za wszelką cenę musiał się dowiedzieć kim był napastnik a może kto go zaplanował. Kto by chciał jej zaszkodzić? Przecież była '' królową'' ideałem, istotą nieskazitelną, gwiazdą która nigdy nie straci blasku. Taka przynajmniej była w jego oczach. Człowiek zauroczony nie widzi wad lecz zakochany tak i akceptuje je. A jak było w jego przypadku? Był zakochany niestety nie dane było mu poznać jej wady. Nigdy nie okazywała słabości. A może powinna? Ale dlaczego? Przecież kochałby ją z wadami i słabościami w przeciwieństwie do swojego brata. Ona musiała być idealna, tego wymagał młodszy Peridia. Pedro dobrze wiedział jaki jest Gaston w stosunku do swojej dziewczyny. Było mu jej żal.  Gdyby tylko mógł zbliżyć sie do niej poznać ją bliźej i sie dowiedzieć co skrywa jej dusza i serce. Przeczuwał, że to nie chodzi o Gastona i się nie pomylił..
- Aułłłłl - jęknęła Argentynka trzymając sie za kostke siedząc na torze. Blondynka posłała jej tylko uśmieszek, za to Gaston odwrócił sie do byłej dziewczyny - Coś ty do cholery zrobiła? - krzyknął głośno co przykuło uwage jego brata. Gdy zauważył ukochaną włzach podbiegł kucając nad nią gdy jego brat nadal był zajęty awanturą z Ambar i jej chłopakiem - wylałaś tą maż specialnie co? - prycha doskonale wiedząc, że to jej sprawka. Znali się nie od dziś.
- Wcale nie - wywraca oczami zawieszając ręce na piersi - Nie mam nic wspólnego z tym, że twoja partnerka jest nie zdarą - prycha patrząc z góry na poszkodowaną Simonetti
- Delfi nie jest niezdarna widać, że powierzchnia jest śliska - wnoskuje Pedro dotykając palcem owierzchni toru.
- Nic mi nie udowodnicie - prycha dumnie jak paw po czym wraz z meksykaninem wychodzi z toru.
- Wszystko w porządku?  - pyta brunet podnosząc ją na ręce. Dziewczyna od razu oplata dłońmi jego szyje czując sie bezpiecznie w jego ramionach. Nawet by nie pomyślała, żwe może sie tak poczuć. Za nimi szedł wściekły Peridia. Nie był zły na Delfine lecZ na Ambar. Wiedział jedno. Zemści się swoicie za to co spotkało jego partnerkę. Pedro zaniósł dziewczyne do baru na jednąz kanap. Zauważywszy to Nina z przerażeniem podeszła do całej trójki.
- Co się stało? - pyta patrząc na siostre z współczuciem. Nawet jeśli sie kłóciły to jesli chodzi o zdrowie i życie drugiej umiały sie porozumieć. Przynajmniej Nina
- Nic takiego - prycha lekceważająco nawet nie patrząc na siostre
- Jak to nic?! Ambar zrobiła to specialnie bo jesteśmy królami wrotkowiska! - burzy się wstrząśnięty chłopaka. Jednak bardziej przejmowal się konkursem, niż zdrowiem ukochanej.
- Zamknij się Gaston!~- warknął starszy Peridia
- Możesz sie nie przejmowac głupim konkursem tylko swoją dziewczyną? - pyta jej siostra.
- Zamknij się gówniaro - warczy Gaston - To nie twój interes - syczy wiedząc, że zrobi jej na złość przy czym nastolatka znowu sie załamie.
- Sam sie zamknij młody - warczy w obronie jej przyjaciel- Przestań robić z siebie ' badboy'a'' bo ci to nie wychodzi a tylko je ranisz a nic ci nie zrobiły! Jaśnie Paniczu - warczy na co drugi wywraca oczami .
- Walić ją. Musimy jechać do szpitala. Delfi musi być zdrowa! - mów rozkazując im na co obytoje wzdychają. Poszodoama ni rozumiała.. czyźby przejrzała na oczy? Jej chłopak mówi tylko o konkursie i zemście a nawet nie spyta jak sie czuje. Natomiast jego brat, którego nie powinno to za nic obchodzić jest tu i chce jej pomóc z własnej woli. Żadnego przymusu. To samo jej siostra, której mimo że dogryza i dokucza przejmuje się jej stanem. Ale tak powinna zachować się siostra prawda? To wszystko napełniło ją wątpliwościami czy robi dobrze i czy to Gaston jest jej potrebny do szczęścia. Przecież widać, żeprzejmuje sie tylko konkursem. Może '' doskonała para'' nie istnieje a ludzie, których nieznosi mogą okazać się jej wybawieniem. Spojrzała z trudem w strone chłopaka który aż kipiał z wściekłości wyklinając pozostałą dwójke byłych przyjaciół. '' Ale przecież kiedyś ją kochał i wiedział jaka jest naprawde '' pomyślała przypominając sobie, że jej ukochany nie zawsze dażył ją uczuciem lecz blondynkę aona go kochała. A gdy się zemściła napannie Smith zabierając jej go i jej przyjaciółkę nawet nie pomyślała, że może ponieść tego konsekwwencje. Terz czuje jejw skręconej stopie. Przenosi wzrok na postać Argentyńczyka, który sie nią przejął. Gdy popatrzyła na niego przypominając sobie ile ciepła i bezpieczeństwa dostała w jeo ramionach ból wnodze od razu mijał. Poczuła smutek wiodząc tarz jego i przejętej siostry, która zamiast sie uczyć jest tu przy niej i próbuje ją wspierać lecz ona ich odsuwa od siebie a przyciąga tylko Gastona ale to on ją teraz zawiódł. Ukucie jakie zrodziło się w jej sercu było skierowane do jej chłopaka natomiast milej patrzyła na siostre i jej przyjaciela. Był blady ale jego widok chociaż na sekunde rozpalil jej serce. Ne rozumiała tego...




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Witam w rozdziale, który jest najgorszy i najkrótszy  3/5 normalnego rozdziału. Te 2 utracone perspektywy naprawie w innych rozdziałach. Lauruniaaaa zawsze pisze ze mnie podziwia za czas na 3 blogi ale ostatnio z niczym sie nie wyrabiam dlatego taki efekt. Prosze o zrozumienie brak weny robi swoje.. ale chciałam go wstawic. Mimo, że tylko perspektywa ze strony pelfi mnie zadawala.. Kolejny będzie może lepszy...
  /